Achterover leunen en keuzes maken
Het leven samen met mijn honden vind ik geweldig.
Ik vind het fascinerend, ongelooflijk prachtig en magisch hoe deze dieren dit met mij, een mens, kunnen.
De loyaliteit, het vertrouwen, werklust, het contact, bij je willen zijn, duidelijkheid en zingeving die de honden iedere dag tentoonspreiden is fabuleus.
In de loop van de jaren heb ik geleerd, van allerlei honden, dat ik niets en alles weet. Vandaag is vandaag. Wat ik gisteren wist kan vandaag niet relevant zijn en wat ik vandaag weet kan vandaag het belangrijkste zijn.
Ik heb ervaringen opgedaan, ik heb gelezen, ik heb gezien, ik heb uitgelegd, ik heb geconcludeerd, ik heb getraind, ik heb gepraat.
De laatste 8 jaren heb ik gekeken, gevoeld, gewacht, gevraagd, geluisterd en gedaan.
Gekeken : wat doe jij?
Gevoeld : wat doet dit met jou en wat doet dit met mij?
Gewacht : ik volg jouw ritme, we zijn aan het leren, ik weet het even niet.
Gevraagd : wat heb jij nodig en hoe kan ik je helpen?
Geluisterd : ik zie je , ik hoor je.
Gedaan : achterover leunen en keuzes maken.
Dat heb ik van de honden geleerd.
Stel je eens voor dat de hond dit op heeft geschreven over het contact met jou.
Herkenbaar?
De laatste 8 jaren ben ik achterover gaan leunen.
Observeren, laten gebeuren, wachten, vertrouwen.
Ik ben dit bewust gaan doen, nadat ik ontdekt had dat ik veelal aan het denken en analyseren was.
Vanuit mijn hoofd bezig met gedrag van de honden, trainingen, gezondheid en welzijn van de honden.
Informatie verzamelen uit boeken, seminars en dat soort evenementen.
Waardevol, zeker, maar ook vol met waardes die niet voor mij en de honden in mijn leven gelden.
En dat stapelde zich op en ik kon alleen nog maar denken vanuit al die informatie.
Teveel vanuit mijn hoofd en minder vanuit het hart en mijn buik.
De omschakeling, de bewustwording, heb ik geleerd van de honden.
Dit is zo gegaan, dit is zo gegroeid.
En ik heb me op een moment daar voor open gesteld en aangevoeld dat deze verdieping nodig was voor mij, voor mijn leven, voor mijn leven met de honden.
Meer uitleg kan ik daar niet over geven, het is gebeurd.
En dat is een groot cadeau wat ik heb gekregen.
Nu, volop gaande, is Dakota voor de 3e keer loops geworden.
Duggan is een reu, niet gecastreerd.
En ik ga er gemakshalve vanuit dat ik geen biologie les hoef te geven over het onderwerp voortplanting om je duidelijk te maken dat er hormoonkwesties van de bovenste plank aan de orde zijn.
Wanneer je mij 10 jaar geleden had verteld dat dit in mijn leven met honden zou gebeuren dan had ik aangegeven dat dat niet zou gebeuren.
En daar zou ik allerlei theorieën, artikelen en hoofdstukken uit wetenschappelijke onderzoeken bij halen om je aan te geven waarom ik dat niet zou doen.
Stress voor iedereen, gedoe, teveel kans op een ongewenste dekking, zielig voor de loopse teef en ook voor de reu die 'niks mag' en meer van dat !
Nu, volop gaande, leun ik achterover en maak ik de keuze om erbij te zijn.
Ik ben getuige van een spektakel van de bovenste plank waar moeder natuur zeggenschap heeft.
De teef en de reu zijn steeds bij elkaar. Het eerste gedeelte van de loopsheid hoef ik er ook niet steeds bij te zijn.
Vanaf de 10e dag neem ik mijn observatiepost vaker in.
En dan ineens is daar het moment dat de natuur het volledige pallet aan gedragingen en fysieke veranderingen bij beide honden kleurt.
De dagen dat ze klaar is om gedekt te worden zijn de dagen dat er altijd iemand bij de honden is. Daar kiezen wij voor, want een dekking is niet de bedoeling.
Het voelt heel natuurlijk en vanzelfsprekend om dit zo te doen.
We leven met elkaar, er is de keuze geweest om een jonge teef bij een reu te laten opgroeien, ik neem de verantwoordelijkheid.
Deze tijd dan ook intensief met elkaar doormaken hoort daar bij.
En ik heb, ook nu met de 3e loopsheid, geen enkel signaal gezien waar ik 10 jaar geleden 'hoofdpijn' van zou hebben gekregen.
Achterover leunen, observeren, voelen, vertrouwen en dan kiezen is mij waardevol gebleken.
De natuur heeft antwoorden heb ik geleerd en ik zie het dagelijks.
Aan mij om achterover te leunen, te luisteren, geduld te oefenen en te kiezen.
Iets doen of Niets doen, geruststellende gedachte.
