Boer Manfred en Zijn Herder Wolf
In 2017 heb ik een blog geschreven waarin Wolf, de Duitse Herder van boer Manfred, genoemd wordt.
Manfred heeft deze maand afscheid genomen van zijn Wolf.
11 jaar hebben ze mogen genieten van elkaars gezelschap.
Momenten in die 11 jaar heb ik genoten van hun verstandhouding.
Die blog plaats ik hier, omdat Wolf er altijd nog bij zal zijn wanneer ik Manfred zie.
Het ging zo en het gaat nu nog zo.
Toen met mijn Labrador Brego er nog bij, nu is dat met Dakota, Beertje en Duggan.
Nu niet meer met Wolf, maar wel met Manfred en de paarden.
Waardevol, herinneringen, momenten.
Een wandeling met mijn honden. (blog uit 2017)
Opgegroeid in de Zeeuwse polders, voel ik me daar enorm ‘thuis’ .
Graag wandel ik met mijn honden in de polder.
Deze ochtend was een prachtige ochtend om door de polder te struinen.
Een ruime 18 graden, windkracht 5, zon en witte wolken.
Op het menu stond een wandeling van ruim anderhalf uur samen met mijn 2 goedgeluimde kornuiten; de heren Labradors Brego en Duggan.
Ik rijd met de auto de polder in en na wat bochtenwerk zie ik boer Manfred.
Even kijken naar 2 Zeeuwse trekpaarden die net worden klaargemaakt om een kar te gaan trekken.
Raampjes open van de auto…gesnuif achterin…de honden houden de neuzen bij de open ramen en kijken geamuseerd mee.
De boer heeft zijn hond Wolf, een Duitse Herdershond, bij zich en die draalt wat om het gezelschap heen wachtend tot de boel in beweging komt.
“Goeiemorgen”
“Ook goeiemorgen…kom ik je zo nog tegen op de diek?”
“Dat zal wel hoor..ga wat oefenen met dit span..ze lopen nog niet gelijk weet je..ga wat uitproberen”
“Dacht al dat je er een jongere bij heb staan…pittig?”
“Is echt een goeie hoor, stevig van karakter en fysiek, laat zich steeds beter leiden door zijn tante”
“Gaat hij vaker alleen met je mee?”
“Ja..is nu volledig op mijn stemhulp getraind..ging heel snel..is een prachtbeest hoor. En zo naast zijn tante is een goed duo”
“ Ik zet m’n auto bij Jan, doe de bekende ronde met de mannen..kom ik even kijken als ik je bezig zie”
“ Jij hebt nu toch ook een jonge bij je?”
“Ja…hahahaha..maar niet met zijn tante samen, je zal hem zo zien”
“Plezierig”
“Jij ook”
Ik parkeer mijn auto aan de rand van het terrein van Boer Jan, vast plekje om de auto te laten staan.
Achterklep open, ik lijn de honden aan en ze mogen eruit.
Ik pak nog flesjes water mee, voor mezelf en ook voor de honden.
“Hé Ruiter”
“Ja, goeiedag Jan”
“Goedemorgen, jou had ik vandaag niet verwacht hier in de polder”
“Is mijn weertje man, lekker een ronde stappen”
“Joh, is dat die jongste van je? Mooi hondje zeg”
“Ruim anderhalf jaar oud alweer, toffe hond. En zo samen een ideaal team om mee te wandelen”
“Borke Blijf”
“Hoe is het met Borke?”
“Gaat wel goed eigenlijk, is nu al 11 jaar hè…d’r komt een nieuwe bij”
“En weer een kleintje of een grote hond?”
“Wat voor jou, een Labrador”
“Gaaf, waar gaat die vandaan komen?”
“Van vrienden die naar het buitenland gaan verhuizen, hond komt lekker bij mij wonen, die kan geen Spaans”
“Leuk..die ga ik dan nog wel eens zien “
“Borke Kom..we laten de sportievelingen hun gang gaan, tot volgende keer hé”
“Fijne dag Jan en succes met spuiten..ik zag Rolf al bezig verderop”
“Moet gebeuren hé..ik ga eerst een lekkere bak koffie pakken”
Het eerste stukje langs de boerderij van Jan blijven de honden aangelijnd.
Daar staan nog andere woningen en er is een onoverzichtelijke kruising die ik eerst wil passeren, daarna is het zicht weids!
Er zit een kat in de berm, wanneer hij ons ziet sprint hij ervandoor over de weg.
Ik zeg “Volg” tegen mijn honden en zij blijven rustig naast mij meestappen, ze zijn alert en kijken naar de kat, “Braaf”.
De kat rent de oprijlaan van het volgende huis op en blijft daar halfweg het pad staan.
Wij lopen langs, honden nog aan de lijn, we kijken even richting de kat. Honden lopen nog steeds ontspannen naast me “Braaf”.
We zijn het pad een ruime 30 meter voorbij, lijnen gaan los en de honden mogen vrij.
Duggan zet het op een sprint door de bermen en Brego start meteen met zijn favoriete bezigheid, snuffelen!
We stappen zo een ruime 10 minuten, volledig in stilte, door de polder.
Een onoverzichtelijke bocht naderen we vlotjes, fluitsignaal, honden komen naar me toe.
“Volg”, ze lopen beiden naast mij mee, los. Zo gaan we de bocht door, vrij zicht en ze mogen weer “vrij”.
En zo volgen er ruim 20 minuten waarin ik niets tegen de honden zeg, we wandelen lekker. Af en toe komt er 1 even bij me in de buurt lopen en tikt zacht 1 van mijn handen aan met zijn neus.
Ik haal de verrekijker tevoorschijn.
Een grote groep ganzen zit verderop en dat ga ik eens even bekijken.
Ik sta ineens stil, ga op mijn gemak kijken en de honden scharrelen wat om mij heen.
Wanneer ik klaar ben met kijken, ligt Brego naast me in het gras lekker grasjes te plukken en Duggan zit aan de andere kant van me in de richting te kijken waar ik naar keek.
“Dat was mooi jongens, we gaan weer verder’’
Nog 2 bochten waarbij de honden even naast mij meestappen om overzicht te hebben en dan zien we Manfred met zijn trekpaarden span bezig op de diek!
Bijna een uur zijn we onderweg en we gaan even kijken bij de paarden.
“ Zit”, ik lijn beide honden aan, “Volg” en zo lopen we van de weg af een karrepad op om zo bij de diek te komen waar de paarden zijn.
Manfred ziet ons aankomen.
“Wolf, op de kar”
De Duitse Herder springt soepel op de wagen en gaat daar meteen liggen.
Duggan en Brego hebben dat gezien, zij lopen aangelijnd naast mij over het karrepad.
Manfred gaat door met waar hij mee bezig is en ik ga op afstand kijken, honden blijven aangelijnd.
Ze kunnen wat scharrelen in mijn buurt.
Brego gaat meteen weer liggen en grasjes plukken, Duggan gaat zitten en gaat dat schouwspel eens goed bekijken.
“Zie je dat..pittig manneke hè?”
“Die beweegt wel mooi hoor Manfred”
“Ik heb hem nu even op links..denk dat hij beter op rechts is..zie jij wat?”
“Hij draait maar licht uit hoor…zou die het niet beide kunnen leren, wat langer de tijd geven?”
“Beetje veel stuwing vanuit voor terwijl hij nu vanuit achter zou moeten gaan”
“Ja juist….maar dat is toch wel de ervaring met de verschillende ondergronden of niet.., wat denk jij?”
“Ja..ik denk dat veel trekuren wel eens verschil kunnen gaan maken”
“Loopt hij wel recht als enkel?”
“ Volledig ja”
“Mooi beest hoor, dan gaat het wel gebeuren dat hij net als zijn tante links en rechts kan..of niet dan?”
“Moeten die van jou even kennis maken met de neuzen, die jonge is heel rustig met honden?”
“Ja, leuk…hier 3 liefhebbers. Dus graag.”
Brego en Duggan liggen ondertussen bij elkaar op het gras, volledig ontspannen te kijken en wat aandacht aan elkaar geven.
Duggan was ineens een oor van Brego aan het poetsen en daarna zag ik Brego zijn snuit in Duggan z’n vacht duwen om bijzondere geurtjes in zich op te nemen…denk ik…
“Wolf, Blijf op je plaats”
Ik stap met Brego en Duggan die kant op.
Neuzen van de 2 paarden gaan naar beneden, neuzen van de 2 honden gaan omhoog en daar is het contact.
Ik aai de grote paardenhoofden, Brego gaat weer grasjes plukken, Duggan zit naast me en zo is het tijd om weer verder te gaan.
“Die honden van jou zijn wel lekker vriendelijk zeg”
“Ja, het is een fijn stel honden. Ze zijn beiden ook gewend aan het contact met paarden, daar heb ik bewust aan gewerkt toen ze pup waren”
“Plezierig nog”
“Tot een volgende keer hé”
“Kom jongens, we gaan verder, volg”
En achter mij hoor ik dat Wolf van de kar af mag en ook zij gaan weer verder.
We wandelen het karrepad terug en eenmaal op de weg gaan de honden weer los.
Manfred, paarden en Wolf komen achter ons aan.
De honden zien dit, ik loop rustig door en zij doen dit ook.
Brego toont interesse in een hoop paardenvijgen, net op tijd zeg ik “we gaan door” en op die aanwijzing passeert Brego heel traag de hoop vijgen.
Ik kijk nog eens over mijn schouder en zie dat hij toch echt heel veel zin heeft om een hapje te nemen en zeg nogmaals “we gaan door”.
Ik maak een huppelbeweging en klap in mijn handen en dat ziet er dan blijkbaar net zo aantrekkelijk uit als een paardenvijg, want razendsnel staat hij bij me om vrolijk mee te huppelen.
“Dank voor het compliment”, zeg ik tegen Brego!
Verderop passeren we weer een paar huizen, daar gaan de honden weer even aan de lijn.
Op die manier wandelen we ontspannen langs, ze zijn bij me in de buurt en ik heb overzicht.
Een auto in de verte die mijn kant op komt en dus blijven de honden nog even aan de lijn.
Zo te zien is dat boer Jan.
Hij stopt even. “Zit” zeg ik tegen mijn honden en zo kan ik met Jan praten.
“Ik heb wat bij je auto gezet, moet je lekker meenemen naar huis.”
“ Doe ik…dank”
Hij rijdt weer door, lijnen gaan los en de honden mogen weer vrij meelopen.
Ik pak mijn verrekijker er nog eens bij, 2 buizerds die boven de polder vliegen..schitterend om te bekijken.
Fluitsignaal voor de honden om even bij me te komen, er komen een aantal fietsers langs.
Ze lopen los naast me mee terwijl de fietsers passeren.
Nog even blijven ze zo naast me lopen, want er komt een hardloper voorbij.
Allebei een beetje water gedronken. En ze mogen weer “vrij” .
Nu zijn we anderhalf uur onderweg en naderen een boerderij waar een erf hond leeft.
Deze hond blijft op zijn terrein, zit of ligt daar vaak, is mijn ervaring.
Fluitsignaal voor de honden, ze komen bij mij, ik lijn ze aan.
“volg” krijgen ze te horen en zo lopen we langs het erf. De hond ligt inderdaad op het erf, vlakbij de weg waar wij passeren.
Zijn hoofd gaat omhoog en blaft eens. Oren en houdingen van Duggan en Brego zijn direct alert, ze kijken naar de hond.
“Volg, Braaf, Volg” , zeg ik en zo stappen we verder over de weg.
We zijn het erf voorbij en de honden mogen nog even los meelopen tot aan de auto.
Brego vind een plastic flesje in de berm en draagt dit trots mee.
Duggan krijgt een speeltje wat ik achter in mijn zak had gestopt.
Zo lopen ze beiden met iets in de bek rustig naast mij mee naar de auto. Ik heb niets aan ze gevraagd, dit naast me meelopen doen ze uit zichzelf wanneer ze iets dragen.
Bij de auto pak ik de spullen aan, het flesje gaat ook mee in de auto, dat gooi ik thuis weg.
Ik hoor gekraak achter de auto en zie 2 labradorhoofden in een plastic zak verdwijnen.
Boer Jan heeft wat vers fruit voor me bij de auto gezet.
Achterklep open, honden erin.
Ik ga op de rand zitten, zodat we allemaal in de achterbak zitten en we delen samen even een paar aardbeien.
Ik kom graag in de polder, zo is het!
Wanneer ik 's avonds naar de sterren kijk, knipoogt er altijd eentje terug