Breakdansen met Dakota
Met verbazing en verwondering kan ik kijken naar mensen die Breakdance uitvoeren.
De controle over hun lijf en die specifieke krachtige bewegingen, fascinerend.
Dakota is een B-Girl. Ze beheerst een aantal moves die ze tentoon stelt op verschillende momenten.
Ze ligt op de stretcher te slapen. Opgerold als een ronde chocolade bonbon.
Dan kijkt ze blijkbaar ineens op haar horloge, ofzo, want de show gaat van start.
De bonbonvorm ligt nu als uitgestreken chocoladefondant zijdelings op de stretcher.
Ze doet zelf de aankondiging van het optreden; haar stembanden en mondholte brengen een scala aan klanken ten gehore die meest neigen naar oerwoudgeluiden.
Daarbij zoekt ze intens oogcontact met mij, haar publiek, altijd met succes.
De fondant neemt een andere vorm aan met 4 uitsteeksels.
Ze ligt nu plat op haar rug, haar 4 lenige poten recht omhoog houdend.
De klankkast resoneert nu nog beter en trekt extra publiek aan, Duggan en Beertje zijn ook aangeschoven voor het optreden van de Breakende Bonbon.
Ze kijkt naar ons met haar typische B-Girl ondeugende zelfverzekerde blik.
Wij wachten op die ene speciale dancemove, we zijn er zeker van dat ze hem gaat produceren.
De oerwoudgeluiden zijn klaar. Ze kijkt haar publiek nog eens aan.
Duggan kan de fan in zichzelf niet langer beheersen, hij likt even aan haar oor.
Beer moedigt de sfeer aan door een spelbuiging te ondernemen en daarna mij aan te stoten om ook 'iets' te doen.
Niet wetende wat precies te doen klap ik in mijn handen. Wat dan blijkbaar het ultieme sein blijkt te zijn.
Op haar rug, 4 poten in de lucht spant ze haar buik- en rugspieren aan.
Nog een keer die blik onze kant op, het publiek heeft het niet meer.
Ze tilt haar kont van de stretcher in zo'n krachtige beweging dat alleen haar schouders en kop nog op de stretcher liggen.
Dit doet ze 3 tot 4x achter elkaar, zonder stoppen. Ze verwerkt er zelfs een lichte rotatie in waardoor ze nu ondersteboven frontaal naar ons kan kijken omdat ze in een andere hoek is komen te liggen.
En dit, mensen, is de Bouncing Backspin.
Tijdens het wandelen geniet Dakota met regelmaat van viespeukerijtjes.
Uitgereden mest op weilanden is ultiem favoriet om de viespeuk in haar naar boven te laten komen.
Wanneer een boer daarmee aan de slag is gegaan dan liggen er vaak van die extra hoopjes mest op de aanrijroute naar zo'n weiland.
Ik wandel graag op dit soort locaties en ik weet dat ik dan dit soort hoopjes op de route kan vinden en ruiken.
Dakota is de 1e hond, van alle honden waar we mee samen leven en hebben geleefd, die haar neus in dit soort zaken steekt.
Ze durft er ook een hapje van te nemen, maar haar neus erin steken heeft de voorkeur.
En wanneer haar neus in zo'n hoopje gaat dan volgt de rest ook.
Ik heb het over de Munchmill.
Een erg bijzondere Breakdance beweging die ze meester is.
Ze rent, kop hoog, gestroomlijnd op de wind.
Op de rem, neus naar beneden.
"Kak, Munchmill", zeg ik hardop tegen mezelf.
In die seconde werpt ze zich met rechterschouder in het hoopje om er meteen volledig doorheen te glijden.
Ze roteert haar middenlijf wat dan iets omhoog komt en landt vervolgens met linkerschouder in de kak en glijdt er wederom met haar hele lijf doorheen.
Ze lijkt dan wel een kronkelende wokkel.
Ze eindigt op haar rug, spartelend met haar poten in de lucht waarbij ze zelfs een beetje los komt van de grond.
Mestgeur succesvol geplaatst op alle delen van haar lijf waar ze dat parfum wil hebben.
Ben ik een seconde eerder, dus ik zie het hoopje liggen en dat de neus die richting op gaat, dan kan ik haar actie onderbreken.
De aanwijzing die ik dan geef: "Munchmill, Hier".
Zit hier een heel trainingsidee achter? Totaal niet.
Dakota kent de aanwijzing "Hier". Dan komt ze naar mij toe.
Ik vind het leuk om dit soort grapjes toe te passen in het contact met mijn honden.
En zo heb ik lol en geen Korthaar die stinkt naar drol.