top of page
Foto van schrijverAnnelies Ruiter

Dag Falco

Afgelopen zaterdag krijg ik het bericht te horen.

Falco is overleden, hij heeft zichzelf het leven ontnomen.


Falco, mijn werkgever voor de broedpreventie.

Ik ga naast Dakota in de achterbak van de auto zitten en de tranen stromen over mijn wangen.

We zijn samen aan het werk, aan het werk op dat project waar Falco mij vorig jaar zo enthousiast op in heeft gezet, bij de meeuwen.

En waar ik dit jaar naar terug mocht, met zoveel plezier.


Ik zit daar met Dakota en het is stil.

Het is stil waar er net nog het geluid was van meeuwen die hun jongen, elders op het terrein, in de gaten houden.

De gastank die wij vrij moesten houden dit seizoen, is vrij gebleven van broedende meeuwen. Elders op het terrein zijn de eieren uitgekomen.

In dat moment stilte snik ik tegen Dakota dat we nog een keer naar boven gaan, de tank op.

Om even aan Falco te vertellen, iets dichterbij hem, dat ik hem dankbaar ben.


Ik heb veel geleerd van hem, over de meeuwen en over het effect van de inzet van de jachthond tijdens de broedpreventie.

We hadden vorig seizoen compleet de slappe lach samen toen er tot 3x toe gefilmd werd op de voetbalvelden tijdens het project met Duggan en de ganzenpoep daar.


Hij stuurde dan een berichtje:

"Hoi Annelies, durf jij voor een camera te staan en te praten?"

Ik : "Ja, geen probleem."

Hij: "Oké, vanmiddag om 14.00 uur interview door het Jeugdjournaal op de velden."

Ik: "Leuk, doe ik."

En hij gaf dan 2 contactpersonen door en dan stond ik vervolgens voor de camera samen met Duggan.


Alle communicatie verliep kort en bondig, precies waar het over moest gaan, meer niet.

Ik kreeg een opdracht, koppelde terug en dan ontving ik een bevestiging of een advies om aan te passen.


Wanneer we spraken over het werken met de honden samen hadden we een duidelijke klik.

Falco vertelde me dat hij zag dat ik een natuurlijk vermogen heb om de honden te kunnen laten werken, vanuit vertrouwen en inzicht in het talent van het dier.

Daar ben ik hem dankbaar voor, dat heb ik hem toen gezegd en ik heb het hem afgelopen weekend nog eens verteld.


Een man met zoveel prachtige kennis over vogels en roofvogels, jachthonden, de Duitse Herder en natuurbeheer.

Ik heb wat graantjes mee mogen pikken, waardevolle kennis en kunde.

En het had nog zoveel meer mogen zijn.

Maar voor Falco niet, het is voor hem donker geworden in zijn leven.

Zo donker....


Vriendelijk, behulpzaam en met zoveel liefde voor de dieren om hem heen.

De hond, 1 van zijn beste vrienden, zoals hij zelf zei.

En op de tank heb ik hem, met 1 van mijn beste vrienden aan mijn zijde, gedag gezegd.

En de meeuwen begonnen weer te schreeuwen.

"Aan het werk Annelies, dat was het voor vandaag", zou Falco hebben gezegd.

Foto die Falco mij stuurde na 1 van onze telefoongesprekken

bottom of page