Het boek Wing & Shot, 1964, geschreven door Robert G. Wehle.
Ik las dit in 2015 in mijn voorbereiding op het uitkomen van de droom een Pointer om me heen te hebben. En dan specifiek de German Shorthaired Pointer, een Duitse Staande Korthaar.
Het boek pakt me in, nog steeds.
Het pakt me in omdat de herkenning als een flits door mijn lijf schoot toen ik dit las;
"Laat de jonge hond plezier hebben en leer vertrouwen.
Wehle wijst in het bijzonder op het belang van mentale instelling, geduld, genegenheid, consistentie, zelfbeheersing, begrip en tolerantie bij de mens.
Hij voegt eraan toe dat het waar is dat sommige mensen 'een manier hebben met honden' maar dat het niets mysterieus is.
Het is slechts het resultaat van het beheersen van deze kwaliteiten en ze toe te passen in je werk met de hond".
Die laatste zin is waar het me vooral om gaat.
Tot dan toe kon ik niet verklaren en uitleggen aan mensen wat ik precies deed in het trainen en omgaan met de Labrador Retrievers die toen bij mij waren.
Ik vertelde dat het als vanzelf ging, dat ik er niet over nadacht.
Maar ik dacht vervolgens wel na over wat het nu precies was wat ik deed, ik zocht in de hoek van een methode. Ik dacht dat ik 'een methode' moest volgen en dat ik het dan uit zou kunnen leggen aan anderen en aan mezelf.
Â
En wat betreft de uitleg aan anderen en het lesgeven aan de mens met jachthond las ik vervolgens nog meer herkenning;
"Het trainen van een hond is eigenlijk een vrij eenvoudige prestatie om uit te voeren als het wordt benaderd op een georganiseerde manier en wanneer de eenvoudige stappen die in dit boek worden uiteengezet worden gevolgd," zegt hij.
Iedereen met een verlangen om te leren en een liefde voor honden kan het zonder problemen volbrengen.
De waarheid is dat het probleem er meer één is van het trainen van de trainer dan van het trainen van de hond."
Â
En dat laatste is waarom ik dit jaar ervoor heb gekozen om een nieuw aanbod te creëren waar de mens centraal staat.
Trainer van je jachthond worden en zijn; daarvoor moet ik bij de mens zijn.
En die persoon gaat zelf aan de slag met zijn of haar hond.
Want het gaat niet om het volgen van een methode. Het gaat niet om het volgen van een rijtje met oefeningen en opdrachten.
Het gaat om de ontwikkeling en groei van de mens samen met zijn hond.
Wie is die persoon en wie is de hond?
Wehle: "Als er een situatie ontstaat waarin u de neiging hebt uw kalmte te verliezen, stop dan onmiddellijk en daar. Neem je hond op en zet hem weg zonder je humeur te tonen - misschien geef je hem zelfs een klein hondensnoepje." (ter herinnering, jaar 1964....)
Wehle is in 2002 overleden. Hij had meerdere Engelse Pointers om hem heen en daar werd intensief mee gewerkt in het jachtveld. Tevens was hij een succesvol fokker voor dit ras.
Hij maakte bronzen standbeelden van zijn Pointers.
Deze beelden staan in het Robert G. Wehle State Park. Dit is een hondvriendelijk park aan Lake Ontario, Henderson, New York.
En naast wat ik hier nu deel was er veel meer herkenning in wat ik las.
Het heeft ervoor gezorgd dat ik kon stoppen met nadenken over wat ik nu eigenlijk deed.
Het heeft te maken met wie ik ben, met een aantal karaktereigenschappen en kernwaarden die me als gegoten zitten in de omgang met mijn jachthonden.
Door deze steun en geruststelling, van Wehle, heb ik besloten dat ik absoluut mijn droom waar ging maken.
In 2019 kwam Duitse Staande Korthaar Dakota in mijn leven en is de trainer in mij tot volle bloei gekomen.
Bình luáºn