Duggan in zijn element

Duggan, bijna 4 jaar oud, is volledig in zijn element in Frankrijk.

Water- en bosrijk gebied waar we ons urenlang kunnen vermaken met wandelen, zwemmen, spelen, apporteren en voor ons uit staren.

We waren dit jaar op een nieuw adres, in een nieuw vakantiehuis. En de eerste 2 weken was de hond van de eigenaren niet aanwezig wegens hun eigen vakantie.

De laatste 2 weken was zij er wel, een jonge teef van net anderhalf jaar oud.

Duggan heeft zeer veel moeite met het contact maken en hebben met onbekende honden op vreemd terrein.

Contact met reuen voorkom ik sowieso, hij geeft met alles wat hij in zich heeft aan dat hij dit totaal niet op prijs stelt, hij zoekt het zelf ook niet op.

De buurhond is dus een teef, maar Duggan was al 2 weken op dat terrein zonder haar fysieke aanwezigheid.

Hij zal vast haar geur hebben geroken, maar hij had haar nog niet gezien.

De eerste ontmoeting was spektakel aan het hek wat de 2 tuinen van elkaar scheidt.

Ik zag de buurhond buiten lopen en heb Duggan alleen mee de tuin in genomen.

Hij rook het direct en toen zagen ze elkaar. Hij vloog naar het hek, zij stond daar al aan de andere kant.

Zijn lijf volledig strak, haren overeind, een diepe grom en tanden ontbloot en hij keek continue naar haar.

Zij bleef aan de andere kant staan, ging eens zitten, dan weer staan. Ze keek hem niet aan.

Maakte geen geluid, bewoog heel rustig, maar ging niet weg.

Ik zei niets, ik stond erbij en keek ernaar.

Ik zag Duggan rustiger worden, staart ging lager. Het grommen stopte volledig en de tanden bleven bedekt door zijn lippen.

Haren nog wel overeind, staren ging over in lichte bewegingen met de kop en hij wendde af en toe zijn blik even af.

De teef ging iets meer bewegen en Duggan pakte meer van haar geur op. Hij raakte meer ontspannen, haren niet meer overeind en hij begon met zijn voorvoeten trappel bewegingen te maken en hij maakte zachte piepgeluidjes.

Er was neuscontact, vriendelijke kwispels en ontspannen lijven.

Duggan was bereikbaar voor mijn stem. Ik heb hem gefeliciteerd met een nieuwe vriendschap, we hebben even gespeeld in de tuin terwijl de teef nog stond te kijken achter het hek.

Daarna ging Duggan met mij mee naar binnen en daarna is het contact met de buurhond prima verlopen, ook wanneer we haar passeerden in haar tuin.

Daar liepen we doorheen om naar onze auto te gaan.

Ik had vertrouwen in de teef en in het hekwerk om de ontmoeting op deze manier te laten verlopen. En ik ken Duggan, ik had ingeschat dat dit zo zou verlopen.

Wel ben ik verrast door hem. Verrast dat hij zo openstond voor het gedrag van de teef aan de andere kant van het hek, hier ben ik heel blij mee.

Zou kunnen dat dit te maken heeft met de komst van Beertje en Dakota in zijn leven.

Duggan is een kei aan het worden in het apporteerwerk wat we samen doen.

Dit doen we tijdens wandelingen, we oefenen dan verschillende opdrachten, ik varieer en op onze tijd lanceer ik een nieuwe vaardigheid.

In Frankrijk is het heel gaaf om dit te doen met hem. Zoveel uitdagend gebied om verschillende apporten te doen.

Wat ik deze keer heb gezien aan hem vond ik wel heel frappant.

Wanneer hij zag/rook dat ik dummy's bij me had tijdens de wandeling bleef hij op specifieke stukken staan. Keek dan heel duidelijk dat gebied in, kwam naar mij toe, bleef dicht naast me lopen en manoeuvreerde mij dan naar dat gebied.

Daar deden we dan een apporteer opdracht.

De manier waarop hij zich dan inzette was fanatiek te noemen. Gigantische focus en een hele mooie stijl van werken.

Het gebeurde soms maar 1x tijdens een wandeling dat hij dit deed, een ander moment 4x.

En opvallend dat hij na zo'n opdracht weer ontspannen verder liep, zijn eigen gang ging.

Ik heb hiervan genoten, Duggan communiceerde duidelijk. Hij had een plan !

En ik voelde me vereerd dat ik daar onderdeel van was, we bedenken nu blijkbaar samen hoe de opbouw verloopt en communiceren dit met elkaar. Teamwork waar ik niets meer aan hoef toe te voegen, zwaar genieten.