Elkaar leren kennen

Labrador Beertje is nu bijna 4 weken bij ons. We leren elkaar kennen, het gaat in ontspannen sfeer.

Elkaar leren kennen is Beertje de ruimte en de mogelijkheden bieden om zichzelf te laten zien en zichzelf te kunnen zijn.

En aangezien Labrador Duggan hier ook is geldt dit ook voor hem.

We geven hem ook die ruimte, de verhoudingen krijgen vorm en hoe we ons tot elkaar verhouden is voelbaar, zichtbaar en tastbaar.

Dat Duggan eerder hier heeft samen geleefd met andere honden betekent niet dat hij dit zomaar weer doet, overziet en aan kan met een nieuwe huisgenoot. Dat wij dit leuk vinden en het fantastisch vinden om Beertje een huis te bieden betekent niet dat daarmee de verbinding tussen ons allemaal bezegeld is.

We hebben met ons hart gekozen toen we de foto van Beertje zagen. Daarna gaat heel snel het verstand werken: kunnen we haar een huis bieden, financieel, tijd, ruimte, aandacht, zorg in de breedste zin van het woord, kan dit een match zijn met Duggan ?

Op dat alles waren de antwoorden positief, geen twijfel en daar ging het hart weer kloppen en hebben we ons open gesteld voor de kennismaking.

De intentie is zuiver, de randvoorwaarden zijn positief en overzichtelijk, Robert en ik hebben vertrouwen in onze band met Duggan en we zijn bereid aandacht en energie te delen.

En heel belangrijk: we zien in dat we eventueel gaan anticiperen op veranderingen die de komst van Beertje met zich mee brengt, aangezien we niet veel informatie hebben over haar geschiedenis en gedragingen.

In deze weken kijk en luister ik naar Beertje en naar Duggan. De honden geven het tempo aan. Door die openstelling voor het willen zien van mijn honden, dat het individuen zijn met karakter en emotie leer ik Beertje razendsnel kennen.

En ik geloof erin dat Beertje mij net zo snel leert kennen. Ik hoef en moet namelijk niets, ik beweeg ontspannen rond met haar om me heen.

Zij maakt contact met me, ik beantwoord...altijd !

En het beantwoorden is bijna nooit verbaal, ik antwoord met een glimlach, een blik in elkaars ogen, een zachte aanraking of een hele stevige knuffel aangezien Beertje zichzelf dan tegen me aangooit om even lekker te stoeien.

Duggan deelt in het leren kennen van Beertje, zij hebben hun eigen taal en ritueeltjes. Dat ontstaat ook razendsnel wanneer je er oog voor hebt en wanneer je het laat gebeuren.

Er is 1 situatie waarin ik begrenzing aangeef om vooral Beertje te ondersteunen:

wanneer ze gaan spelen, intensiever met elkaar omgaan, is Duggan fysiek sterker en wendbaarder.

In zijn enthousiasme laat hij de temperatuur van zijn motor snel oplaaien en die snelheid kan Beertje niet bijhouden.

Dit zou voor blessures of andere ongemakken kunnen zorgen en dat wil ik voorkomen, dat is niet nodig.

Beertje is dan namelijk ook enthousiast, alleen haar temperatuur stijgt niet naar het kookpunt, zij blijft een beetje pruttelen op midden hoog vuur.

En daar ontstijgen ze elkaar op dat moment, kracht/souplesse/leeftijd/reu/teef/karakter/conditie...dan zien we het verschil tussen de 2 honden.

Die begrenzing geef ik verbaal aan; met een rustig uitgesproken 'klaar'. Merendeels gaan de honden dan direct hun eigen gang in ontspannen tempo. Het kan gebeuren dat Duggan net zijn Turbo had aangezet en dan is het nodig om hem een alternatief te bieden na mijn verbale ingrijpen.

Zijn fysiek zit dan nog in turbo modus en dan mag hij direct met zijn rubberen boei, een oude boei van een boot, door de tuin scheuren.

Beertje en ik kijken dan geamuseerd toe naar de capriolen van Duggan en na 2 of 3 minuten zie ik dan de ontlading bij Duggan en is de turbo op zijn retour.

Hij gaat dan liggen bij de boei, die ruimen we vervolgens op. Water drinken,wellicht even knuffelen en ze gaan beiden rustig liggen op een plek die ze zelf kiezen.

Zoals je leest is mijn alternatief voor Duggan dus actie. De turbo injectie is al gegeven, het is gaande. Ik laat hem doen wat fysiek nodig is en waar hij heel blij van wordt.

Hij kan het zelf regelen met de kleine aanvulling dat ik hem toegang tot de boei geef. Zou ik de boei niet geven verwacht ik dat hij keihard gaat rennen door de tuin, iets wat ik niet aanmoedig gezien de turbo snelheid die hij dan produceert.

De kans dat hij dan blessures op zou lopen is groot.

Zou ik hem in turbo stand het alternatief geven om meteen te gaan liggen, dat ik hem zeg rustig te moeten zijn...dat gaat niet...het is niet terecht.

Dat geeft conflict in zijn lijf en brein, niet oké.

Kijk en luister naar je hond. Durf te anticiperen en durf je te laten leiden door wat je hond aangeeft.

Dat hoeft en kan niet altijd, maar wanneer het je basis is van de omgang met je hond geeft het gegarandeerd een glimlach op je gezicht en een viervoeter in je huis die zichzelf kan zijn.