Het klikt toch niet
Begin dit jaar ben ik enthousiast en weloverwogen aan de slag gegaan om Dakota een aantal vaardigheden aan te leren met inzet van de clicker. Vaardigheden die ondersteunend zijn aan het apporteerwerk wat ik graag met haar wil uitbreiden.
Een clicker is een klein plastic kastje. In dat kastje zit een metaal plaatje. Door op dat plaatje of een knopje te drukken hoor je een klik geluidje.
Bij clickertraining gaat het om het koppelen van een beloning aan het gewenste gedrag van je hond. Dit betekent dus dat gewenst gedrag iets oplevert.
Ruim 10 jaar geleden heb ik leren werken met een clicker en deze methode zeer succesvol ingezet met het begeleiden van Labrador Doerak destijds. Doerak had veel moeite met het passeren van andere honden wanneer hij aan de lijn meeliep. En met behulp van de clicker, mijn juiste timing en het geven van voertjes die hij zeer lekker vond is het gelukt om hem in een andere emotie en met effectieve vaardigheden, ontspannen, andere honden te laten passeren.
Iets wat onze dagelijkse wandelingen een stuk aangenamer heeft gemaakt en het welzijn van Doerak een positieve impuls heeft gegeven.
Later heb ik met Labrador Brego, toen hij pup was, ook de clicker tevoorschijn gehaald en hij vond het werkelijk prachtig om via die manier een aantal vaardigheden aan te leren.
Met Labradors Bailey en Duggan heb ik de clicker niet ingezet, geen ervaring mee opgedaan.
Ik gebruik het woord 'Flink' sowieso als clickerwoord, zo zou je het kunnen zien.
Dit woord zet ik in wanneer ik de honden wil laten weten dat het mooi, goed, prachtig is wat ze laten zien wanneer ik met ze in een context ben waar sprake is van het leren en uitbreiden van vaardigheden.
Dit woord is gekoppeld aan het krijgen van voer of doen van spel.
Duggan (en Bailey destijds ook) reageert tijdens het aanleren van nieuwe vaardigheden goed op spel, het krijgen van zijn bal. Hij is hier heel gemotiveerd voor.
Hij is niet gemotiveerd om voer aan te nemen tijdens onze samenwerking.
Met Duggan gaat dit over alles wat met apporteren te maken heeft.
Met hem gebruik ik alleen mijn stem, mijn lichaamstaal en het geven van zijn bal.
Mijn stemgebruik en lichaamstaal inzetten om de honden bepaalde vaardigheden aan te leren is voor mij het belangrijkst geworden. Dit voelt natuurlijk en goed.
Ik heb ontdekt en geleerd dat dit voor mij het beste werkt en om dit iedere keer weer in de praktijk toe te passen.
Ik let goed op wie mijn honden zijn en wat ze doen in bepaalde situaties.
Wanneer ik daar vaardigheden zie die ik vaker wil zien en die ik samen met ze in kan zetten voor een bepaalde apporteer- of zoekopdracht dan ga ik daar aandacht aan besteden met mijn stem en dat woord 'flink'.
Ik creƫer dus niet altijd situaties waarin ik bepaalde dingen aan wil leren of wil zien van mijn honden, ik laat dit op zijn beloop en zie en pak de momenten wanneer ze zich voordoen.
Meebewegen met de ontwikkeling van de individuele hond en daarop anticiperen.
Meer is er dus sprake van uitbouwen en aandacht besteden aan vaardigheden en gedrag wat de hond al laat zien dan van aanleren. Het is al in de hond aanwezig.
Begin dit jaar kreeg ik sterk het idee dat Dakota, met wie ze was op dat moment, een type hond was die open stond voor training en ondersteuning met de clicker en voer.
Het was een idee, een gevoel, een gedachte.
Waarschijnlijk ook gestimuleerd door ervaringen van trainers en eigenaren die met hun jachthond en de clicker werken. Ervaringen die de laatste jaren meer gedeeld worden en ik ben daarvan op de hoogte. Ik heb daar over gelezen en ik heb daar mensen over gesproken.
Ik ben gestart om haar een aantal vaardigheden aan te leren met behulp van de clicker.
Dit ging superleuk, makkelijk en ze reageerde inderdaad vlot op het geluid van de clicker en het voertje daarna was helemaal succesvol.
Dat was ook 1 van de redenen waarom ik met de clicker wilde werken, ze is gek op voertjes en dat is nu eenmaal heel makkelijk en welkom wanneer je de clicker gebruikt.
Ik had een aantal vaardigheden in mijn hoofd die ik haar in de loop van de tijd aan zou willen leren met de clicker, een plan.
Dat werkt voor mij het best, ik wil weten waar ik aan werk met de hond en waarom.
Ik ben dat gewend, het past bij me, dit doe ik graag en op een bepaalde manier.
En daar kwam ik in de knel met dat kleine kastje !
Ik ging de klik met de clicker steeds minder voelen en de klik verdween.
Dit ging geleidelijk, maar wel vlot.
Ik pakte er minder naar, minder gemotiveerd en uiteindelijk ben ik het helemaal vergeten.
Dakota is in de loop van dit jaar gegroeid en ook zij liet de klik met de clicker niet meer zien.
De relatie tussen ons, de manier waarop ik reageer met stem en lichaamstaal heeft ook haar voorkeur gekregen.
En het zit in de aard van het beestje, dat beestje ben ik dus, om Dakota te begeleiden en te trainen zoals ik gewend ben, zoals het bij me past.
Ik begeleid Dakota dus hetzelfde als Duggan. Met dat verschil dat Dakota voer aanpakt, met hoge motivatie.
Duggan gaat nog steeds ultiem voor zijn bal.
De situaties waar ik op doel gaan over de vaardigheden en oefeningen die te maken hebben met het apporteren wat ik met deze 2 krachtpatsers onderneem.
De clicker zat mij in de weg. Ik kwam in de knel met mijn voorkeur voor op natuurlijke wijze reageren en anticiperen op gedrag van mijn honden.
Dat is voor mij met stem en lichaamstaal, aangezien ik over beiden beschik.
Blijkbaar is die voorkeur afgelopen jaren sterker ontwikkelt bij mij en ben ik daar nu achter gekomen door daar tijdelijk de clicker tussen te plaatsen.
En dat is toch wel een interessant leermoment.
Heb ik de clicker nu ingezet voor Dakota of was het voor mezelf?
Ik weet het antwoord wel ; "Klik" - Chocola !
En zo gaat dat dus.
Ik heb een manier gevonden, al langere tijd, die mij past om mijn apporterende honden te begeleiden en te trainen.
De clicker is voor mij niet het juiste hulpmiddel gebleken.
Ondertussen zijn de vaardigheden uit mijn plan allen de revue gepasseerd in het opgroeien en begeleiden van Dakota.
En terugkijkend heb ik die aandacht geven op de manier die best bij me past.
Voer in de zak, opletten, kijken naar Dakota en op het juiste moment "flink" zeggen en haar lekkers geven.....soms ook wat meer :-)
Voor ons werkt het zoals het nu gaat.
Belangrijk om te weten wat werkt voor jezelf en je hond wanneer je samen wil leren en ontwikkelen.
En er zijn alweer nieuwe plannen en doelen gesteld in de training en begeleiding van haar als apporterende hond.
En die haal ik niet uit een boek, ik lees mijn hond.
En een interessant iets wat me, achteraf, nog meer duidelijkheid heeft gegeven.
Duggan keek altijd heel raar naar me wanneer ik de clicker pakte om aan de slag te gaan met Dakota.
En ik kon dat bestempelen als raar kijken, want hij keek echt raar.
Wanneer de clicker dan niet in het zicht was keek hij meteen weer normaal.
Dat zijn toch fraaie signalen die de honden geven, les geleerd en bedankt !
In deze video, uit 2019, is zichtbaar hoe ik Duggan begeleid en hoe wij samenwerken.
Wanneer ik naar deze beelden kijk, zie ik ook echt mezelf.
Dit is hoe ik doe en hoe ik wil dat het gaat voor mij en de honden.
En in de communicatie en omgang met je apporterende hond is het fijn te weten hoe je als team leert en hoe je met elkaar groeit.