Soms.
Zo af en toe.
Dan heb ik mezelf niet in de hand.
In de supermarkt in Frankrijk liggen er Halloweenproducten in de schappen in deze tijd van het jaar.
En dan passeer ik met mijn kar met verse groenten, nieuw uit te proberen Franse kazen en confituren de afdeling 'Loop er gewoon langs en door naar de kassa'.
Weer niet gelukt !
Ik kom met de auto aan bij het huis.
Dan parkeer ik een moment om uit te stappen en het hek te openen.
De buurman zwaait vrolijk naar me en tegelijk zie ik een blik in zijn ogen die ik niet goed kan plaatsen, wat bedenkelijk.
Wanneer ik een gesprekje aan wil gaan, 'met mijn pompoen Franse' tongval, gaat dit niet geheel vlotjes.
En hij kijkt nog zo, ja hoe eigenlijk?
Die glimlach is ook wat? Lacht hij me nu uit?
Na een; "Encore une bonne journée", zijn kant op te zwaaien rijd ik de auto de tuin in en kan ik het hek sluiten.
Dan zie ik in de ruiten van de auto mijn spiegelbeeld en in dat moment valt de reactie van de buurman uit te leggen.
Vlak daarna hoor ik de lach van Robert die me komt helpen om de boodschappen naar binnen te brengen.
De Halloween diadeem, voorzien van 2 oranje pompoenwuppies, pronkt op mijn hoofd.
En dan heb ik mezelf weer niet in de hand, maar wel mijn telefoon in camerastand.
Echt waar, dan kan ik het niet laten.
Dit dus:
s'amuser en France.