Onrustig
Wat is het een uitdagende tijd momenteel.
Ik ben behoorlijk rustig en overzichtelijk meegedeind met hetgeen er op mij en ons allemaal afkomt.
Afgelopen 2 weken bemerkte ik onrust, in mijn denken en daardoor ook in mijn lijf en functioneren.
Onrust omdat er dingen anders gaan en omdat er dingen anders zijn.
Het voelt onrustig voor mij.
Een patroon van leven waar ik me comfortabel en overzichtelijk in voortbewoog is aan het veranderen.
Ik ben even meegegaan in de onrust. Dat was geen deinen meer, meer was er sprake van heen en weer geklots.
Zo heen en weer klotsen dat je ineens ergens tegenaan tot stilstand komt en dat je een andere kant op klotst om daar ook weer abrupt tot stilstand te komen.
Voor mij een bekende ervaring in mijn leven.
Ik heb dat heen en weer klotsen nodig om weer te kunnen gaan deinen.
De boel schudt dan even op zijn grondvesten.
Waar sta ik, wat wil ik, wat doe ik?
Ik kwam tot de conclusie dat ik de informatie die de maatschappij momenteel geeft als overdonderend ervaar, ik word er onrustig van.
Van onrust word ik moe en het voelt irritant.
Ik wil het niet en toch is het er.
Ik kan er zelf wat aan doen, dat is altijd die geruststelling die dan ineens als een paal boven water uitsteekt.
Dat is zo'n paal waartegen ik tot stilstand kom tijdens mijn heen en weer geklots.
Daarvoor ben ik er dan ook al een paar keer tegenop geknald hoor, maar dan wil ik de paal niet zien voor wat hij is en waarom hij daar ineens opdoemt. Even verder ronddwalen in mijn irritatiemoment is blijkbaar mijn keuze.
Ik ben weer tot stilstand gekomen en dan is daar het moment om naar binnen te kijken.
Ik vraag mezelf; "Hoe voel ik me nu?"
Ik heb toegegeven aan de onrust, ik heb ervaren wat dit met me doet en ik ben erachter gekomen waarom het gebeurde.
Nu voel ik me rustig, terug in kalm vaarwater, blik op de horizon, lekker.
Verantwoordelijkheid nemen voor mijn acties en mijn keuzes.
Ik ben onderdeel van de maatschappij en ik kies ervoor om weer rustig te gaan deinen en bepaalde obstakels langs me heen te laten drijven of er bewust langs te bewegen.
En in dat deinen leg ik mijn focus op leren hoe ik functioneer in de wereld.
Wat ik tot nu heb geleerd van mijn leven is tevens hetgeen wat mij nu tot stilstand bracht.
De maatschappij overdonderde mij met zoveel mensen die willen 'hebben'.
En ik wil rustig deinen, in dat kalme vaarwater, omdat ik daar wil 'zijn'.
Daar ben ik weer en het voelt helemaal goed.
Als je moe wordt, leer om te rusten. Niet om te stoppen.