Pauze
Met 2 makkelijk werkende en trainbare honden in combinatie met mijn enthousiasme en impulsiviteit heb ik het zo voor elkaar om te overdrijven in het aanbieden van nieuwe oefeningen.
Met Labrador Duggan en Duitse Staande Korthaar Dakota is het een feest om te apporteren en nieuwe vaardigheden aan te leren.
Het is een feest omdat ze dit graag doen, ook zij zijn enthousiast en storten zich vol overgave en passie op de opdrachten.
Ik laat me makkelijk meevoeren in die energie, ik ben er gek op om risico's te nemen en dan te bekijken hoe het uitpakt.
Ondertussen heb ik geleerd dat wanneer ik dit doe ik ook de consequenties voor lief moet nemen.
Risico's kan ik nemen en daarbij moet ik ook accepteren dat het een stap te ver kan zijn voor mezelf en/of voor de honden.
Die acceptatie is nodig om vervolgens te anticiperen op dat genomen risico.
Blijkt uit het risico dat we de stap allemaal aankunnen, okidoki, dan gaan we vanaf dat punt verder met trainen.
Blijkt uit het risico dat de honden, of ikzelf, de mist ingaan en het nog niet aankunnen dan pak ik terug op waar we mee bezig waren en daar gaan we dan meer stabiliteit in aanbrengen.
Om na te denken over de stappen die ik maak in de training met de honden bouw ik pauzes in.
Pauzes om na te denken, na te gaan wat we aan het doen zijn en hoe dat verloopt.
Wat is het doel, hoe is de opbouw, welke vaardigheden komen aan bod die de honden en ikzelf wel of niet beheersen, welke stappen maak ik?
Zo'n pauze kan in een trainingsmoment plaatsvinden, even stoppen. De honden laten drinken en in de auto laten wachten.
Ik ga dan nadenken terwijl ik op de rand van de kofferbak zit, de honden bij mij.
Zo'n pauze kan ook los van dat moment plaatsvinden. Thuis op de bank of buiten zittend en kijkend naar de honden.
Of wanneer ik alleen wandel en mijn gedachten daar eens over laat gaan.
Soms schrijf ik thuis aantekeningen in mijn trainingsboekje op, zeker wanneer ik erop uit kom dat een oefening meer dan 4 stappen behelst.
Het pauzemoment is een keuze van mij. Ik ga dan nadenken en kan dan niet met mijn volle aandacht bij de honden zijn.
Wanneer ik met mijn honden buiten beweeg, aangelijnd of los, denk ik niet na over die oefeningen.
Mijn aandacht is dan in dat moment bij de honden die los of aangelijnd bij me zijn en de omgeving waar we ons in begeven.
Vandaar het voorbeeld dat ik de honden in de auto laat zitten tijdens zo'n pauzemoment.
Dus wanneer we aan het trainen zijn en ik kom tot de conclusie dat er pauze nodig is, dan wandelen we terug naar de auto. En wanneer de honden verzorgd in de auto zitten, dan pas begint mijn denken over die oefening.
De pauzemomenten zijn voor mij tevens noodzakelijk om rust in te bouwen en overzicht te houden in hetgeen ik met de honden onderneem aan training en oefening.
En mijn ervaring is dat de honden die pauzes zeer waarderen.
Ook zij krijgen op die manier de tijd om nieuwe ervaringen te verwerken, te integreren in hun systeem en te kunnen leren.
Pauzemomenten kunnen namelijk ook meerdere dagen, of zelfs weken duren.
De honden leren in die tijd geen volledig nieuwe vaardigheden aan, maar we houden ons bezig met hetgeen we tot dan toe met elkaar hebben opgebouwd en waar we alle 3 goed in zijn.
Wanneer ik dit bewust doe zie ik altijd het schitterende resultaat dat we na die pauze allemaal weer helemaal open en met de juiste energie de nieuwe stappen aankunnen.
Voor mij zijn de pauzes het ideale moment om te voelen of het oké en goed is voor mij en de honden waar we mee bezig zijn.
Wat ik van ze vraag, wat ik aanbied, wat ik zelf beheers en wat ik van mezelf vraag.
We leren met en van elkaar, om daar oog voor te hebben moet ik weten hoe het werkt voor ons.
In mijn eentje valt er weinig te apporteren namelijk; iets om bij stil te staan wanneer jij dit voor jezelf en je hond onder de loep wil nemen. Hoe werkt het voor jou en je hond?
In dit filmpje een pauzemoment in beeld, met uiteindelijk een hond op schoot.