Dakota, Duitse Staande Korthaar pup van nu 12 weken oud, heeft als bijnaam Korthaai gekregen.
Deze bijnaam heeft te maken met de 4 rijen vlijmscherpe, niets ontziende tandjes die in dat mooie bekkie gesitueerd zijn.
Deze tanden, in combinatie met het ontdekken van haar leefomgeving, laten sporen na op allerlei manieren.
Dit is hartstikke normaal, dit hoort bij de ontwikkeling van een pup.
De ene pup zal qua intensiteit verschillen van een andere pup, wij merken dit nu ook.
Duggan, 4 jaar geleden pup, was vele malen minder intens in de weer met zijn tanden dan we nu bij Dakota zien.
En Dakota is zeker niet zeer intensief bezig om te solliciteren naar een hoofdrol in een haaiendocumentaire.
Wat namelijk opvalt is dat ze haar tanden niet in ons zet, wel in bepaalde materialen in en rondom het huis.
Ze heeft een voorkeur voor hout;
1 van de tuintafels is grondig geïnspecteerd op de aanwezigheid van houtworm door haar en ze werkt graag mee aan het snoeien van de heg en planten die tot nu toe nooit aan een snoeibeurt zijn onderworpen.
Een plint in de serre, die net iets uitsteekt, is nu ineens passend....!
En wanneer je als pup langs een tafel of stoel loopt dan kun je best even checken of je die niet een kwartslag kan draaien door een stevige beet te tonen op een poot.
Wij hebben de afspraak, vanaf het moment dat ze hier kwam, dat wanneer ze ons raakt met haar tanden en wij voelen ongemak; dan stoppen we per direct met dat contact.
We zeggen niets, we bieden haar eventueel een speeltje aan en lopen weg van die situatie.
Wanneer we haar dus vast hadden en ze gebruikte haar tanden op een manier die wij onplezierig vonden, dan plaatsten wij haar direct op de grond en stopten dat contact.
Welgeteld hebben wij dit 4 of 5 x gedaan en daarna is dat niet meer nodig geweest.
Wanneer er nu bezoek komt hebben we een andere situatie aan de orde. Daar zien we dat ze, wisselend, interesse heeft voor schoenen/veters/onderkant broeken van bezoek.
Nu we dit weten gaan we vlot over tot afleiden met een speeltje, wanneer bezoek dit leuk vindt kunnen zij met speeltje en Dakota spelen.
Gaat dit gedrag door en neemt de intensiteit toe dan kies ik ervoor om haar even op schoot te nemen of ik breng haar naar de bench en geef haar daar een gevulde KONG of kauwstaafje.
Mocht ik haar nu, hopsakee, in de bench zetten dan krijgen we een concert en wanneer ik bezoek ontvang vind ik dat niet fijn en ik vind het niet nodig voor Dakota om zich vervelend te voelen in die situatie.
Ze plukt graag aan grasjes en sprietjes, af en toe een takje. Ze scharrelt rond met blaadjes en soms een steentje.
Ik ben altijd in de buurt wanneer ze los in huis en de tuin is, de ene keer verwijder ik wat snoeisel uit haar bekkie, een andere keer zie ik dat ze verpulvert en dat ze alles eigenlijk uitspuugt en laat liggen....daar maak ik verder geen werk van.
Wanneer ze daar dan weg stapt ruim ik het even op, simpel.
Mocht ik daar continue achter aan lopen en bij haar staan dan raken zowel de pup als ik lichtelijk gefrustreerd om nog maar niet te denken aan de andere honden die dat ook allemaal gadeslaan.
Pups pakken van alles vast met hun bek, ze proeven de omgeving. Ik zorg ervoor dat er geen gevaarlijke materialen/planten/stoffen binnen 'haaibereik' zijn.
En daar tegenover heb ik een hoekje gemaakt met materialen/bladresten/takjes waar ze lekker tussen kan scharrelen en haar pup gedrag lekker uit kan voeren.
Hier maakt ze ook goed gebruik van en ik verander om de paar dagen wat in de materialen zodat het verrassend blijft.
Sinds een week zie ik het gedrag richtig stoel- en tafelpoten niet meer...dat is nu gewoon niet interessant meer blijkbaar...simpel.
Ik heb me er niet druk om gemaakt, wanneer ze eventueel wat intenser was heb ik haar afgeleid met een spelletje of haar daar weggehaald...meer niet.
Wanneer ze moe wordt en ik til haar op dan knabbelt ze heel licht op mijn mouw of een hangertje van een ritssluiting of aan een broekzak. Dit knabbelen gaat dan heel snel over naar een lik beweging met haar tong en daarna is het klaar en valt ze in slaap.
Dit duurt bij elkaar wellicht 10 seconden, voor mij niets om aandacht aan te besteden.
Gewoon zo laten en lekker de pup in slaap laten vallen en dan nog even zo hangen samen, veel te leuk en belangrijk voor ons contact.
Er liggen speeltjes in de tuin en in de woonkamer. Verschillende soorten materialen, er is keuze.
Zowel de pup als de volwassen honden spelen daarmee, lopen ermee rond, vallen ermee in slaap.
Ook met de speeltjes varieer ik om de paar dagen. Ik neem wat weg en leg er wat anders voor in de plaats.
Tot nu toe werkt deze tactiek zeer doeltreffend, de interesse van Dakota voor de speeltjes blijft aanwezig en hier kan ze haar verschillende bijttechnieken goed op toepassen.
Kapotmaken mag dus ! Een pup moet die drive kwijt, het moet gebeuren..laat het dan gebeuren op items waar het op mag en kan.
Wanneer ze dan materialen op wil gaan eten of ik vind het gevaarlijk worden, dan pak ik dat item weg en er komt iets anders voor in de plaats...ook weer lekker simpel.
En ze knaagt al makkelijk en graag op kauwlapjes. Ik geef de witte kauwlapjes van Farmfood.
Ze vindt deze momenteel veel interessanter dan ronde kauwbotjes, dus ook weer simpel...geven wat werkt, ook een hond mag daar keuzes in maken en voorkeuren tonen.
De tandjes en kaken hebben daar lekker even werk aan en dat maakt haar op een fijne manier voldaan en ontspannen.
Sinds deze week heb ik haar 'Uhuh' aangeleerd. Wanneer ze nu naar een item loopt om in te bijten of op te pakken en het is iets waarvan ik vind dat dat niet handig is...geef ik die 'Uhuh' als waarschuwing om dat niet door te zetten.
Meteen daarna, wanneer ze dus niet doorzet, krijgt ze een alternatief wat al bekend is bij haar.
Aandacht weg van dat item, spelen met mij, een voertje...kan van alles zijn.
De 1e weken heb ik daar dus geen gebruik van gemaakt, dat kan niet, want de pup kent nog geen alternatief gedrag.
Alles moet nog ontdekt worden.
Nu kies ik daar wel voor, ook om te gaan voorkomen dat ze bijvoorbeeld van straat gaat eten enz.
Dan heb ik er een voorkeur voor om een korte aanwijzing met mijn stem te geven, de aandacht van de hond op mij te vestigen, alternatief geven en hetgeen wat ze zou willen pakken te passeren.
Ik voel me daar het beste bij en ik weet dat ik dit mijn honden aan kan leren en dat we daardoor ontspannen met elkaar bewegen.
Een aanwijzing met mijn stem dus, niet trekken aan riempje/pup wegduwen/nekvel pakken/tik op de neus of dat soort handelingen.
Ik ga voor communicatie met mijn pup op basis van vertrouwen en open staan voor contact met elkaar. Bovenstaande handelingen passen daar voor mij niet bij, voelt niet goed, ik geloof er niet in.
Ik maak keuzes waarvan ik weet dat ze voor mij werken. Wanneer ik niet weet waar ik mee bezig ben kan ik het mijn hond helemaal niet duidelijk maken.
Wanneer ik dus te laat ben, zeg ik niets. Dan is het al gebeurd..ik had op moeten letten, simpel !
Comments