Vertraag en omhels
Ik vertraag omdat ik vertraging ervaar. Daar begon het mee afgelopen maand, ik signaleerde vertraging in mijn acties. Mijn eerste reactie is dan actie ondernemen om de vertraging in te halen. En dat gaat dus niet ! Dat constateer ik dan weer, ben hardleers blijkbaar, want dat is niet nieuw voor mij. Na die constatering volgt er direct rust, is een actieve actie die ik heb geleerd te ondernemen. Rust in mijn denken en rust in mijn handelen.
Wat is er nu belangrijk voor mij ?
Waar wil ik mijn energie in steken ?
Waar krijg ik energie van ?
Waar heb ik zin in ?
Er werden meer lessen aangevraagd afgelopen periode en ik was bezig om het geven van speurlessen af te ronden met de huidige deelnemers en hun honden. Dat was wat ik wilde doen, daar de aandacht en energie naartoe laten gaan. En dat is de rust die ik bedoel, weten wat ik wil en waarom. En de website aanpassen met het vernieuwde aanbod loopt dus vertraging op. Alleen zie ik dat niet meer als vertraging. De energie hoeft daar nu nog niet naartoe. Sinds de aankondiging via de nieuwsbrief, dat het aanbod zal wijzigen, is daarop gereageerd door lezers en hoef ik verder geen directe actie te ondernemen om dat zichtbaar te maken. Het is prachtig hoe het werkt wanneer ik vertrouw op wat ik wil, wat ik doe en wat ik kan. Het is goed, het is mooi en ik krijg er energie van. En dat is in deze bijzonder enerverende tijd een groot goed. Krachtige energie die jij en ik opwekken, door elkaar te zien en te spreken. Door aandacht voor elkaar, voor onze honden, voor de paarden te delen. We lachen, vertellen mooie ervaringen, huilen om het verlies van ons geliefde dier of van een dierbaar mens. We helpen elkaar door er te zijn, met aandacht, en te luisteren naar het verhaal wat op dat moment zo belangrijk is. Belangrijk voor jou of voor mij, elkaar horen en elkaar zien is waar het om gaat.
En daarom was er die vertraging. Het is geen vertraging, het is het leven. Te mooi om haastig en met gedoe plat te walsen. Te interessant om zelf niet te luisteren en dan te roepen dat je niet gehoord wordt. Te waardevol om de ogen te sluiten en te weten dat je er niet alles uit hebt gehaald wat erin zit voor jou. Ik omarm waar we nu allemaal mee te maken hebben, hetgeen vele levens 'beheerst'. Ik omarm het stevig en laat het toe in mijn leven. Want het is er. Door mijn armen er omheen te slaan en het welkom te heten in mijn leven is het niet overheersend en kan ik mijn energie geven aan en halen uit de dingen waar ik mee bezig wil zijn. Ik omarm het met liefde en aandacht, ik zie en hoor het. En dat is wat de wereld, heel de wereld, nodig heeft. Een zachtheid die tegenslag op kan vangen en je terug laat veren in je leven. Een zachtheid die je laat glimlachen, ook met een traan van verdriet op je wang. Een zachtheid die voelbaar is terwijl je niet aanraakt. Een zachtheid die de mens zo mooi maakt, het is die zachtheid waar ik mijn armen omheen sla.
Een mooi zacht nieuw jaar wens ik je toe. Met licht en prachtmomenten voor jou, je dierbaren en je dieren.
