Deze blog sluit aan op videomateriaal wat ik heb gemaakt.
Die video's kun je op het YouTube kanaal bekijken.
Met ruim 15 maanden oud is Duitse Staande Korthaar Dakota voor de 2e keer loops geworden. Dit was afgelopen 3 weken aan de orde.
Net als de 1e loopsheid is deze periode ook weer prima verlopen, ook in het bijzijn van reu Duggan die niet gecastreerd is.
De aanloop naar de loopsheid was al snel merkbaar en zichtbaar.
Fysieke kenmerken waren te zien bij Dakota en we zagen tevens dat het contact tussen haar en de andere honden, ook teef Beertje, tijdens spelmomenten pittiger was.
Meer geluid, wat fellere reactie en langer aanhouden terwijl de andere honden aangaven dat het voldoende was.
Vanaf dat moment heb ik ervoor gekozen om Duggan een homeopathisch middel te geven om het proces van omgaan met zijn seksuele driften te ondersteunen.
Daar heb ik voor gekozen omdat hij niet gecastreerd is en omdat ik nog niet wist hoe hij deze keer de periode zou gaan ervaren.
De eerste keer, medio april dit jaar, ging dit heel goed en was er alleen tijdens de kritieke dek rijpe dagen aan hem te zien dat hij veel interesse had in de geur van Dakota.
Dat middel heb ik toen niet gegeven, daar heb ik in de tussenliggende tijd over nagedacht aangezien het contact tussen deze 2 honden stabiel en zeer hecht is.
De periode is eigenlijk hetzelfde verlopen als de 1e keer.
Dakota heeft veel en lang bloedverlies en daarom draagt ze speciale loopsheidbroekjes.
Deze broekjes zorgen ervoor dat het bloed niet overal komt te liggen wanneer ze binnenshuis is. Op die manier kan ze op de bank en op schoot liggen en gewoon doen wat ze altijd binnenshuis doet.
Voor alle partijen geen stress wat dat betreft.
De eerste 11 dagen is er niet veel bijzonders te merken aan het contact tussen Dakota en Duggan.
Het contact is wel intensiever en Duggan let iets meer op wat zij doet. Maar geen sprake van typisch reuengedrag zoals rijgedrag, opdringerig gedrag, veel speekselen, moeite met eten enz.
Vanaf dag 12 is te merken dat de loopsheid vordert en dat we richting de kritieke dagen gaan.
Duggan houdt haar wat meer in de gaten, zoekt haar uit zichzelf iets meer op en blijft ook langer bij haar hangen.
Gaandeweg wordt dit sterker en zien we extra gedragingen ontstaan die krachtiger waren dan de loopse periode van april.
Duggan speekselt meer en is licht onrustig wanneer hij even binnen moet blijven terwijl Dakota, zonder onderbroek, in de tuin is.
Wanneer ze in beweging komt na te hebben geslapen staat Duggan razendsnel bij haar en escorteert haar overal naartoe, dan zit hij aan haar vastgeplakt als het ware.
En dan niet aan haar achterste, maar naast haar en tegen haar aan.
Wij zijn er continue bij wanneer ze bij elkaar zijn. En Duggan is heel de periode aanspreekbaar. Wanneer wij aangeven dat het tijd is om op zijn plaats te gaan liggen en de mooie dame met rust te laten dan doet hij dit. Waanzinnig en op die manier is er dan weer rust in de tent.
Hij gaat dan ook echt slapen, ligt ontspannen te rusten totdat wij aangeven dat de boel weer in beweging kan komen.
Beertje beweegt hier soepel in mee. Zij vindt Dakota interessant tijdens de loopsheid en ze reageert dan ook met een charmeoffensief richting Duggan.
Die heeft het er dan maar druk mee.
En wanneer de kritieke dagen dan voorbij zijn dan merken we dat van het ene op het andere moment, dat is echt prachtig.
Pats, ineens is het contact tussen de honden weer als vanouds.
Al het gedrag van alle drie de honden weer zoals voor de loopsheid.
Ik heb het gevoel dat het homeopathische middel Duggan wel heeft geholpen, dit ga ik volgende keer weer doen.
Want wat ons betreft laten we Dakota weer loops worden en is er (nog) geen sprake van sterilisatie.
Alleen de paar kritieke dagen vraagt van ons om extra op te letten en alle honden zijn die dagen prima doorgekomen.
Er zal zeker sprake zijn van een mate van stresservaringen, maar het is wel een periode die honden met elkaar meemaken, het is een natuurlijk proces.
Wanneer wij zouden zien dat Duggan veel moeite heeft met dit gebeuren en bijvoorbeeld niet zou eten of alleen maar onrustig zou zijn, dan kiezen wij ervoor om Dakota te laten steriliseren.
Nu zien wij ook nog geen reden bij Dakota zelf om dit te laten doen.
De periode is nu net voorbij, schijnzwanger zou ze wel kunnen worden. Dit gaan we nu dus afwachten en bekijken.
Voor nu geen redenen om voor de ingreep te kiezen.
Wij kiezen niet voor sterilisatie voor ons gemak, omdat wij dan niet op hoeven te letten of omdat we niet met loopsheidsbroekjes willen stoeien.
Het is iets van een teef, het is iets essentieels, het is natuur. Maar het is ook natuur dat een reu kan en mag dekken wanneer een teef daar klaar voor is.
Dit is met Duggan en Dakota niet de bedoeling. Dus wanneer we zien dat dit voor Duggan zo stressvol is dat hij niet kan functioneren zoals hij zou moeten doen volgens zijn natuur, dan grijpen wij wel in.
Ik durf de natuur wel eerst zijn gang te laten gaan, per periode bekijken hoe de honden ermee omgaan..of niet.
Per slot van rekening leven de honden met ons samen in een situatie die grotendeels door ons geregeld en samengesteld is.
De 'echte natuur' is niet volledig aan de orde, wij grijpen al in.
En ik geloof er dan ook in dat tijdens zo'n periode van loopsheid het mogelijk zou kunnen zijn dat Duggan aangepast reageert, omdat we zo leven met elkaar.
Dit wil ik eerst een kans geven, zo natuurlijk mogelijk.
Dakota is heel stabiel wat betreft karakter en gedrag gedurende de loopsheid.
Ik ken verhalen en ervaringen van mensen die mij vertellen dat loopse teven die periode prikkelbaar kunnen zijn, minder geconcentreerd, heel onrustig of juist passief.
Aan Dakota merk ik niet veel anders, het enige wat opvalt is dat ze dagelijks een 'hangmoment' heeft wat langer en intensiever is dan buiten de loopse periode.
Ze komt dan bij me hangen en moet ook echt even hangen, met gemak een half uur.
En dit doe ik dan met haar, ik ben ook best goed in lekker even hangen.
En met dat warme hondenlijf van haar is dat echt geen straf.
